Vlakbij de stad, in het groen
In de zomer van 2015 begon het te kriebelen bij André en zijn vrouw. ‘Bestaande woningen waren het allemaal net niet. Ik kreeg het idee: ik wil zelf een huis bouwen.’ Toen zijn we hier gaan kijken. Maar dit was destijds nog een woestenij. Een paar weggetjes in een weiland.’ André vertelt over de charme van deze kavel: ‘Je zit vlakbij de stad, maar je kijk recht het groen in hier. Prachtig.’ Na de zomervakantie namen André en Caroline een optie op de kavel. ‘Vanaf dat moment kregen we vanuit de gemeente hulp van Marije [Brummelhuis, red.] en Jolanda [van Essen, red.]. Zij regelden intern bij de gemeente alles voor ons. En dat is fijn, want ik als leek heb geen idee hoe het bij de gemeente allemaal werkt.’
Nauwelijks beperkingen
André nam een architect in de hand om de eerste plannen uit te tekenen: ‘Mijn vrouw en ik hebben wat dingen op een rijtje gezet. De keuken met een raam op het oosten, een grote garage, zonne-energie, veel glas, een rieten dak. Gelukkig waren er nauwelijks beperkingen vanuit de gemeente.’ Wél moest hij langs het de kwaliteitscommissie (het q-team) van de gemeente Hengelo. ‘Ik was daar best bang voor, ik dacht nog dat het een lang traject kon worden. Maar ik ben daarin echt heel goed begeleid door Marije en Jolanda. En bovendien had die commissie maar een paar adviespuntjes. En dat was juist heel handig. Kritisch meedenken.’
‘Misschien ben ik zelf de aannemer’
Met de schets van de architect en de goedkeuring van de gemeente op zak ging André op zoek naar een bouwkundig tekenaar. ‘Een kennis heeft het helemaal voor me uitgetekend. Tekening voor tekening, met alle installatiewerkzaamheden, met alle techniek. Toen kregen we ook concreet in beeld hoeveel het precies zou gaan kosten.’ Daarna begon de zoektocht naar de aannemer. ‘Dat beviel een stuk minder goed. Veel aannemers willen de zaak van je overnemen en dat je je er vooral niet teveel meer mee bemoeit. Ik ben blij dat ik uiteindelijk via-via bij deze mannen uitkwam.’ Inmiddels hebben de mannen van Bouwteam Maatvast even pauze. ‘Wim hier [hij wijst op zijn buurman, red.] komt gewoon af en toe naar me toe: hoe wil je je dakgoot? En dan legt hij de opties op tafel. Heel transparant. En hij gedoogt me op de bouw hier’, zegt André met een knipoog. ‘We zijn hier echt met een team aan de slag. Misschien ben ik zelf wel een beetje de aannemer.’ De mannen hebben hun koffie en boterhammetje op en vervolgen hun werk.
Vertrouwen
‘Die groep die hier zit, zit hier fulltime op. Zo bouwen we echt samen een band op. Ik zet straks de barbecue even aan voor de mannen. Biertje erbij.’ Een jonge medewerker komt even binnen. ‘André, er staat hier geen verf meer.’ André antwoordt dat hij op zijn zaak nog wat potten heeft ingeslagen. En passant gooit hij zijn autosleutels naar de medewerker. ‘Hier, rij maar even op en neer!’ ‘Kijk’, vertelt André, terwijl hij zich tot ons wendt. ‘Ik werk op basis van vertrouwen. Ik krijg geen energie van praten over contracten. Als je gewoon aan het werk gaat, krijg je veel meer gedaan. Als je me een hand geeft, heb je mijn woord. En dat verwacht ik andersom ook.’
Lokale materialen
‘Op die manier werk ik ook samen met de gemeente.’ Sinds hij echt aan de slag is met de bouw loopt veel contact via inspecteur bouwtoezicht Wim Bonder. ‘Wim komt af en toe kijken of de constructie goed is. En als ik hem bel, dan komt hij gewoon even langs. En, het mooiste is: alles klopt volgens de tekening. De constructie staat.’ Binnenkort komt het riet op het dak. ‘Heb ik zelf geregeld met een rietdekker hier uit de buurt. En het hout dat komt uit Twickel. Ik wil zoveel mogelijk lokale materialen gebruiken.’
Dit voorjaar willen André en Caroline hun intrek nemen in het huis. ‘En hiervoor zijn ook nog andere kavels verkocht. Dat kun je zien op KavelsinHengelo.nl. Als je er lol in hebt, je kunt de technische tekeningen een beetje lezen én je durft beslissingen te nemen, kan ik het iedereen aanraden. Hier staat straks echt een huis wat we helemaal zelf hebben bedacht én gebouwd!’